Het is een mooie zaterdag als een meneer voor de milieustraat staat te wachten. Hij moppert want het is druk. Veel mensen hadden hetzelfde idee. Met een aanhangwagen vol takken staat deze geïrriteerde meneer al een half uur in de wachtrij en doet zijn beklag.
Het is verschrikkelijk en het lijkt wel of iedereen aan het opruimen is vandaag, klaagt de man. Mijn vrouw vond het nodig om de tuin aan te pakken vandaag. Het gevolg is dat ik nu in een gigantische rij sta. We hebben een klein tuintje, maar het kost me op deze manier mijn hele zaterdag om die rommel weg te brengen. En dan heb ik ook nog een zwaar hoofd van het koningsfeest van gisteren…
Als ik zo het beklag van deze meneer analyseer, haal ik er een andere boodschap uit. Eigenlijk zegt hij dat anderen schuldig zijn aan het feit dat zijn vrije zaterdag in het water valt. Hij scheldt op alle mensen die het zelfde idee hadden om op te ruimen en naar de milieustraat te gaan. Daarnaast krijgt zijn vrouw de schuld want zij vond dat de tuin gedaan moest worden. Tenslotte krijgt Koningsdag er van langs omdat hem dat hoofdpijn heeft bezorgt.
Iets in mij vraagt zich af waar de eigen verantwoordelijkheid van deze man is. Heeft hij niet zelf de keuze gemaakt om zich bloot te stellen aan al deze narigheden?
Wie heeft deze meneer gezegd dat hij op Koningsdag flink door moest zakken? Wie heeft hem verteld dat hij zijn vrouw moest gehoorzamen? Wie heeft hem verteld dat hij in de rij voor de milieustraat moest gaan wachten? Wie heeft hem opgedragen om plan a uit te voeren zonder inbreng van een eventueel plan b van meneer zelf?
Eigenlijk is deze man een hele lieve goedzak en is hij wat dat betreft oké! Wat zouden we hem mee kunnen geven om ook zelf een gelukkig man te zijn en het leven aangenamer te maken? Een paar kleine aanpassingen zouden hem al een eind op weg kunnen helpen.
1. Nee verkopen
Hij kan ervoor kiezen om de tuin niet te doen. Dan zal hij tegen zijn vrouw eerlijk moeten zijn en ‘nee’ moeten verkopen. In overleg kan hij uitleggen waarom het vandaag geen goed idee is om naar de milieustraat te gaan. Zijn vrouw kan het accepteren of niet. In dat laatste geval kan ze zelf aan de slag als ze deze klus zo belangrijk vind.
2. Met een alternatief komen
De meneer kan tegen zijn vrouw zeggen dat het vandaag niet zo’n goed idee is vanwege de drukte, maar komt met een alternatief, een optie voor deze klus op een ander moment.
3. Kiezen om alles uit te voeren zonder gemopper
De man kan de opgedragen taken uitvoeren zonder morren. Hij beseft dat hijzelf ‘ja’ heeft gezegd tegen zijn vrouw. Hij is er van bewust dat hijzelf gisteren te intensief Koningsdag heeft gevierd en vandaag daar de consequentie van ervaart. Hij neemt het sportief op en geniet ervan dat zoveel andere mensen hetzelfde idee hadden om naar de milieustraat te gaan. Hij benut de wachttijd voor de milieustraat door even op adem te komen in de auto met een flesje water en een aspirientje tegen de zware hoofdpijn.
Alles en iedereen is de schuld!
Alles en iedereen is de schuld! Deze gedachte kan je zomaar hebben als er veel dingen anders gaan dan jij je had voorgesteld. We maken anderen soms verantwoordelijk voor hoe dingen lopen terwijl jij jezelf in de nesten hebt gewerkt. Het is gemakkelijk om een ander de schuld te geven. Maar besef je dat jijzelf verantwoordelijk bent voor jouw eigen keuzes met de bijbehorende consequenties?
Eerlijk communiceren
Dit voorbeeld laat ons zien dat eerlijk communiceren belangrijk is. Als je eerlijk durft te zeggen wat je vind, of wat je wilt, dan is er duidelijkheid en laat jij jezelf niet overrulen. Naast die eerlijkheid is het ook goed om je af te vragen of je ‘nee’ kunt zeggen. Waarom vind je dat lastig. Het kan zijn dat de ander moeilijk jouw ‘nee’ accepteert, en jij een ruzie uit de weg gaat. Vertel eerlijk waarom je de ander niet graag tegenspreekt, doelend op een betere communicatie en relatie.
Dit klassieke voorbeeld van deze meneer is vast herkenbaar. Zo ook voor mij. Ik en mijn man stonden onlangs ook in de rij voor de milieustraat met het puin van ons tuinhuisje. Na een half uur quality time en een goed gesprek, konden we doorrijden naar de slagboom. Alles leek pais en vree, totdat mijn man ontdekte dat we onze milieupas niet bij ons hadden. En zo voltrok ook bij ons het klassieke voorbeeld van de ene meneer: Alles en iedereen is de schuld!