Een aantal jaren geleden kocht ik zo’n leuk tekstbordje om thuis aan de muur op te hangen. De tekst luidde: “Hotel Mama always open”.
Ik vond het een lieve tekst en hoopte hiermee naar onze drie kinderen uit te dragen dat ik echt een te gekke moeder ben. En om bevestiging te krijgen. Mijn gedachte was: Je bent een leuke, goede moeder als je altijd klaar staat, present bent en je kinderen kan geven wat ze nodig hebben.
De kinderen reageerden super enthousiast en ik had mijn bevestiging dat ik een goede moeder was voor een deel binnen.
Ze keken iedere dag naar het bordje, ook omdat het vlak bij de tv hing. En ik merkte al snel een bepaalde gedragsverandering. De kinderen gingen zich naar de tekst op het bordje gedragen. Ze hingen chill op de bank en riepen steeds van alles. Vele zakken chips, broodjes ei, tosti’s, kroketten, ijsjes, milkshakes, warme chocolademelk met slagroom, crackers, koeken, snoepjes, cola en soms smoothies van fruit heb ik hun kant op gebracht. Het was een paradijs voor ze en ze genoten er enorm van. En ik kreeg steeds weer mijn bevestiging.
Na verloop van tijd merkte ik dat de toon waarop iets werd gevraagd steeds dwingender werd. Zodra ik aangaf dat een vraag voor mij even niet uitkwam en ik uitstel of afstel wilde gaan geven, wezen ze overtuigend naar het tekstbordje: “Hotel Mama always open”!
Ik voelde aan alles dat hier iets gruwelijk uit de hand aan het lopen was. En ik vroeg me af of dit de bedoeling was. Ben ik nu dan echt een goede moeder? Of sta ik nu in dienst van mijn eigen kinderen en dien ik hier als slaaf? Worden mijn kinderen zo echt zelfstandig?
Ik moest bekennen dat ik een foutje had gemaakt. Ik wilde te graag de allerleukste en liefste moeder zijn en had me laten verleiden door dit tekstbordje. De consequenties had ik niet goed ingeschat en mijn gevoel zei dat ik er van terug moest komen. Want met deze actie zou ik de kinderen schade doen in plaats van hen te begeleiden naar gelukkige zelfstandige en verstandige volwassenen.
Na deze gedachtes en zelfreflectie heb ik het tekstbordje aangepast door er het woordje ‘not’ aan toe te voegen: “Hotel Mama NOT always open”! Met deze toevoeging kan ik goed leven. Het is leuk om naast regels, de kinderen ook af en toe, in plaats van structureel, te verrassen met extra eten, liefde, aandacht, gulheid, verzorging en bediening. Zo wordt het geen gewoonte maar blijft het een leuk extraatje. Altijd in een hotel wonen is na een tijdje ook niet meer bijzonder!
Het tekstbordje stond symbool voor mijn zoektocht naar bevestiging. Ervaar jij ook een behoefte aan bevestiging? Wat staat hier bij jou symbool voor? Wat is jouw ‘Hotel Mama’?