Je kind kan geen keuzes maken en misschien ben jij wel de oorzaak.

Het is fijn als je ziet dat je kind lekker in zijn of haar vel zit en zich goed ontplooid richting volwassenheid. Als ouder speel je een belangrijke rol in hoe je kind ontwikkelt. Als het goed gaat met je kind is dat mede te danken aan de opvoeding. Maar ook als er dingen mis gaan, kan de opvoeding hierin een rol hebben gespeeld. Vaak zijn er onbewuste patronen die ouders, meestal vanuit goede intenties, hebben overgedragen. Kijk maar eens naar de volgende stelling. Je kind kan geen keuzes maken en misschien ben jij wel de oorzaak.

Angst van de ouders kan ervoor zorgen dat je kind geen eigen keuzes leert te maken.

Ik zie met regelmaat ouders die willen dat hun kind precies hetzelfde denkt als zij. Ze creëren een kopie van zichzelf en hun idealen, wat grotendeels tot het ware geluk zal moeten leiden. Vaak speelt hierbij angst een rol. Angst dat hun kind verkeerde keuzes maakt. Angst dat het wordt teleurgesteld in het leven. Angst voor afwijzing.

Ook zijn ouders geneigd om een ideale route uit te stippelen voor hun kind. Het komt goed als het die route en dat pad zal gaan volgen zodat het als het 18 jaar of ouder is, de goede keuzes maakt. Een bepaalde richting in studiekeuze, een bepaald beroep, dezelfde levensvisie, bepaalde geldbestedingen, vakantie, vriendschappen en partnerkeuze. Maar als het kind eigen keuzes maakt die niet met het idee van de ouders stroken, worden deze keuzes veroordeeld en afgekeurd. Wat ouders dan heel goed kunnen is hun ongenoegen hierover uiten.

De mal tegen vallen en falen

En zo duwt de ouder het kind dat volwassen en zelfstandig aan het worden is onbewust in een mal met voorschriften die alleen toegang lijkt te geven tot een goed leven. De mal die bescherming moet bieden en het kind zal behoeden voor vallen en falen.

Maar ouders overzien niet altijd dat dit juist averechts werkt. Deze houding brengt geen ruimte voor vorming van EIGENheid en vrijheid. Het werkt juist belemmerend en remmend in de ontwikkeling van de vrije geest en zelfstandigheid van het kind. Het is goed voor een kind om regelmatig te vallen en te falen. Als jij je kind deze ervaringen onthoudt, kan je kind als het volwassen is, geen autonome keuzes maken en ben jij misschien wel de oorzaak.

Een kind is loyaal aan ouders en maakt geen eigen keuzes

Een kind voelt haarfijn aan als ouders ergens wat van vinden. Het voelt afkeuring, afwijzing, teleurstelling en verdriet als het een keuze maakt die tegen de zin in gaat van de ouders. Het laatste wat een kind wil is de ouders teleurstellen. Een kind kan zich dan gaan aanpassen om teleurstelling en afkeuring van ouders te voorkomen. Het kind wordt loyaal en ontwikkelt zich tot braaf kind. Zo ontstaat er als het kind volwassen wordt een houding met conformerend gedrag om confrontaties en conflicten met ouders en waarschijnlijk ook andere mensen, uit de weg te gaan. Deze houding gaat ten koste van de eigenheid en een gezonde ontplooiing tot een zelfstandig en autonoom persoon.

Doe niet overal meteen je plasje over

Als je het allerbeste voor je kind wil, zal je je eigen ideeën soms moeten loslaten. Je bewijst je kind een eer als het zelf leert na te denken over wat hij of zij wel en niet wil. Leer je kind eigen keuzes te maken zonder dat jij daar direct je plasje over doet. Accepteer het ook als het andere keuzes en in jouw ogen onhandige keuzes zijn.

Door scha en schande wijs worden

Kinderen leren beter op eigen benen te staan als jij als ouder aanvoelt wanneer je kind ruimte nodig heeft om te ontdekken. Het is beter door scha en schande wijs te worden dan dat je later de wereld intrekt zonder te weten hoe het is om te vallen en weer op te staan. Stimuleer je kind in het ontdekken van zijn of haar eigenheid en keur bepaalde keuzes, zeker vanaf de pubertijd, niet keihard af. Biedt een veilige haven waar ze altijd naar terug kunnen komen als ze opgevangen moeten worden.

Realiseer dat jouw houding als ouder en opvoeder veel invloed heeft op de ontwikkeling en zelfstandigheid van je kind. Leer om je eigen wensen en ideeën op bepaalde momenten opzij te zetten. En geef voorrang aan de vrije geest en de eigenheid van je kind. Want als je kind geen keuzes kan maken, ben jij misschien wel de oorzaak.