Verantwoordelijkheid nemen voor jezelf

Iedereen wil op een of andere manier graag verantwoordelijkheid. Als jij verantwoordelijk bent, dan kun je ook zelf beslissen. Je bent dan autonoom en dat voelt goed. Bij verantwoordelijkheid horen ook consequenties. In deze blog meer over dat deze twee dingen onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en hoe jij daarmee je voordeel kunt doen.

Resultaten uit het verleden bieden garantie voor de toekomst

Verantwoordelijkheid nemen

Jij bent verantwoordelijk voor je eigen leven. Jij bent autonoom. En daar kun je niet voor weglopen. Toch zie ik regelmatig mensen die proberen weg te lopen voor die verantwoordelijkheid. Want als jij verantwoordelijk bent, dan krijg jij ook de consequenties van je eigen keuzes. En dat is niet altijd leuk. Als jij mag kiezen, dan kun je ook wel eens verkeerde keuzes maken. En als je verkeerde keuzes maakt, dan kunnen de consequenties negatief zijn. En daar gaat het vaak mis. Je wilt met autonoom zijn. Je wilt zelf kunnen kiezen. Maar als het mis gaat, dan wil je ineens niet meer verantwoordelijk zijn.

Al op jonge leeftijd leer je om te gaan met wat het gevolg is van jouw keuzes en gedrag. Als klein kind zijn je ouders verantwoordelijk. Maar naarmate je ouder wordt, zul jij steeds vaker zelf verantwoordelijk nemen. De belangrijkste tijd om dat te leren is de pubertijd.

De consequentie van mijn eigen overtreding

Toen ik 12 jaar was, kreeg ik mijn eerste bekeuring. Op de bewuste dag fietste ik in alle haast naar school, ik dreigde te laat te komen. Bij het allerlaatste kruispunt vlakbij school ging het mis. Ik fietste met een rotgang richting het verkeerslicht… Groen, oranje, rood.

Groen duurt altijd te kort, oranje gaat altijd te snel en rood komt altijd te vroeg.

Terwijl ik richting het kruispunt fietste, keek ik zoals altijd om me heen of er ergens politie te bekennen was. Maar nu maakte ik in een split second een inschattingsfout. Te laat keek ik om me heen en zag ze staan…

Mijn hart ging tekeer toen ik de politieauto vanuit mijn ooghoek zag naderen. Er was geen ontkomen meer aan. Ik weet nog goed hoe het voelde op dat moment waarin ik toe gaf dat ik inderdaad door rood fietste. Nee, voor mij geen uitzondering omdat ik er braaf uit zag. Het gele briefje, de bekeuring, was een feit. Het was een moment in mijn leven dat me heeft gevormd. Een moment waarin ongeveer alle emoties explosief aanwezig waren. Een moment dat me heeft kennis laten maken met het beleven van afgaan, teleurstelling en verdriet. Maar ook met herpakken en mogen leren. Een moment waarin ik de realiteit van autonomie, verantwoordelijkheid en consequenties in de praktijk mocht ervaren. Het eerste ‘grote’ moment dat ik moest erkennen dat ik zelf verantwoordelijk was voor mijn eigen keuze. Daar op dat kruispunt is er een stukje volwassenheid ontstaan.

Leren van fouten door verantwoording te nemen

Hoe gek het ook klinkt, maar achteraf gezien ben ik dankbaar voor deze ervaring. Ik mocht ontdekken dat als je de consequentie van je gedrag krijgt, je wordt bevestigt in je verantwoordelijkheid en autonomie.

Deze bekeuring was een bevestiging van mijn eigen verantwoordelijkheid! Ik heb zelf een keuze gemaakt. En ik krijg ook de consequenties; niemand anders.

Negatieve ervaringen van vroeger kunnen ervoor zorgen dat je de situatie van vandaag beter kunt afwegen en inschatten. Je wordt meer bewust van jouw verantwoordelijkheid en de consequenties die daarbij horen. Jij bent vrij om te kiezen. Doe er je voordeel mee en gebruik deze ervaringen om je autonomie te vergroten. In mijn geval bood het resultaat uit het verleden wél een garantie voor mijn toekomst.